Oybek (Muso Toshmuhammad oʻgʻli) 1905-yil 10-yanvarda Toshkent shahrida tugʻilgan. Oʻzbekiston xalq yozuvchisi (1965), Oʻzbekiston FA akademigi (1943). Toshkent universitetining ijtimoiy fanlar fakultetida (1925–27), Leningrad xalq xoʻjaligi institutida (1927–29) oʻqigan va ogʻir xastalikka chalingani sababli yana Toshkentga qaytib, Toshkent universitetida oʻqishni tugatgan (1930). “Tuygʻular” (1926), “Koʻngil naylari” (1929), “Mashʼal” (1932) sheʼriy toʻplamlari, “Dilbar – davr qizi” (1932), “Uch” (1933), “Baxtigul va Sogʻindiq” (1934), “Qahramon qiz” (1936), “Gulnoz”, “Kamonchi”, “Navoiy” (1937) singari dostonlar yozgan. Nasriy merosi 5 roman (“Qutlugʻ qon”, 1940; “Navoiy”, 1942; “Quyosh qoraymas”, 1943–59; “Ulugʻ yoʻl”, 1967; “Oltin vodiydan shabadalar”, 1949), 4 qissa (“Shonli yoʻl”, “Nur qidirib”, “Bolalik xotiralarim” va “Bola Alisher”) hamda bir qancha hikoya va ocherklardan iborat. A. S. Pushkinning “Evgeniy Onegin” sheʼriy romani, M. Yu. Lermontovning “Maskarad”, Molerning “Tartyuf” dramalarini oʻzbek tiliga tarjima kilgan. Oybek 1968-yil 1-iyulda Toshkentda vafot etgan. Vafotidan soʻng “Buyuk xizmatlari uchun” ordeni bilan taqdirlangan (2001).