Munavvarqori Abdurashidxonov 1878-yilda Toshkentning Shayhontohur dahasidagi Darxon mahallasida dindor ziyoli oilasida tavallud topgan. Otasi Abdurashidxon madrasada mudarris, onasi Xosiyatxon mahallaning otin oyisi boʻlgan. Munavarqori ilk saboqni ota-onasidan, mahalla maktabidan olib savodini chiqardi. Soʻngra Toshkentdagi Yunusxon madrasasida va Buxoro madrasasida taʼlim oldi. 1904-yildan boshlab faol ijtimoiy hayotga kirib bordi.“Shoʻroi Islom” tashkilotining (1917 – 18) ideologi va rahbari sifatida faoliyat koʻrsatdi. 1929-yilda nohaq millatchilikda ayblanib qamoqqa olindi va 1931-yilda otib tashlandi. Uning hoki Moskvadagi Vagankovo qabristonidadir. Munavvarqori 1903-yildan jadid maktablari ochib, dars bergan. Shunday maktablar uchun tovush usulida yozgan “Adibi avval” (“Birinchi adib”, 1907) alifbe kitobi, “Adibi soniy” (“Ikkinchi adib”, 1907. Unda “Himmatli faqir” sheʼri keltirilgan) oʻqish kitoblari bir necha bor nashr qilingan. 1908-yil uning “Sabzazor” (toʻplam), “Er yuzi” (geografiyadan), “Tajvidal Qurʼon” (Quronni oʻqish usulini oʻrgatgan) kitoblari ham bosilib, yangi usuldagi maktablarda darslik sifatida qoʻllangan. 1906-1917-yillarda jadid gazetalarida muharrirlik qilgan, “Xurshid”, “Najot”, “Kengash” kabi gazeta va bir qancha jurnallarga asos solgan, jadidlar teatri targʻibotchisi boʻlgan. Munavvarqori millatimizning maʼrifiy kelgusi va mustaqillik yoʻlini munavvar qilib ketgan zotdir. “Chor hukumatini yoʻqotish jadidlarning tilagida bor edi” deb yozgan edi 20-yildagi maqolalaridan birida u.