Arkadiy Averchenko (15 (27) mart 1881, Sevastopol, – 12. 3. 1925, Praga) – rus yozuvchisi. 1908-yildan “Satirikon” hajviy jurnali xodimi, keyinchalik muharriri, 1913-yildan “Yangi satirikon” jurnali muharriri.
Hajviy hikoya va felyetonlarida oʻsha davr holatini ayovsiz fosh qilgan. 1917-yildan  muhojirlikda yashagan. Kitoblari: “Hajviy hikoyalar. 1-2-jild” (1910,1911), “Qabrtoshlar: Hikoyalar” (1911), “Quvnoq ustritsalar” (1911), “Davolovchi hikoyalar” (1912), “Suvdagi aylanalar” (1912), “Qoraga oq bilan” (1913), “Begona oʻtlar” (1914), “Panjaradagi moʻjiza” (1915), “Boʻri oʻrasi” (1915), “Shumtakalar” (1915), “Tovonbaliq va choʻrtanbaliqlar” (1917), “Inqilob beliga pichoqlar” (1920), “Iflos kuch” (1920), “Bolalar” (1922), “Qaynayotgan qozon” (1922), “Rossiyaning eng mashhur kishilarining 20 portreti” (1923), “Chayongulda hordiq”, (1924),  “Hayosizning hikoyalari” (1925).