— Gap shundaki, hali sen yuraging bilan gaplashib olishga ulgurmagansan. — Axir, men shamolga aylana olmayman-ku! — Kimki O‘z Taqdiri yo‘lidan borayotgan ekan, u hamma narsani biladi va uddalay oladi.
Xudoning qahri qattiq, ammo Uning marhamati ham chek-chegarasiz.
Hammamiz oʻzimiz ega boʻlgan narsani — u ekinimiznimi yoki hayotimiznimi — yoʻqotib qoʻyishdan qoʻrqamiz. Ammo bizning taqdirimizni ham, olam tarixini ham azal daftariga bitta Qoʻl bitganini tushunsak, bu qoʻrquv yoʻqoladi.
“Hammaning dunyoni oʻrganadigan oʻz uslubi bor, — oʻyladi yigitcha. — Uniki menga, meniki unga toʻgʻri kelmaydi. Faqat shuning uchungina uni hurmat qilmasligim insofdan emas”.
Shamol qum barxanlari shakl-u shamoyilini ming koʻyga soladi, ammo sahro sahroligicha qolaveradi. Bizning muhabbatimiz ham sahro kabi oʻzgarmaydi.
Muhabbatning oʻz talabi bor — maʼshuqang qayerda boʻlsa, sen ham oʻsha yerda boʻlishing lozim.
Inson sevgani uchun sevadi — vassalom. Muhabbat izohlarni tan olmaydi.
Anglashning faqat bitta yoʻli bor: harakat qilish.
...biz oʻz holimizdan yaxshiroq, mukammalroq boʻlishga harakat qilar ekanmiz, atrofimizdagi jamiki narsalar ham mukammallashadi, goʻzallashadi.
Roʻyi zamindagi har bir odam, u nima bilan shugʻullanishidan qatʼiy nazar, dunyo tarixida eng asosiy vazifani bajaradi. Odatda, buni oʻzi ham bilmaydi.